Sirius

---

---

‘Als we aanmeren leggen ze ons aan de ketting. Maar we doen niks hoor, we willen alleen maar spelen. Pas als een god zich over ons ontfermt, mag niemand onze haren meer krenken. Anders moeten we naar het asiel.’
– Hanz Mirck

In deze fabels is iemand aan het woord die een hond zou kunnen zijn, maar ook een asielzoeker – voor de lezer is dat niet altijd duidelijk. Hoe is het mogelijk dat die twee in ons hoofd kunnen samenvallen? Wat zegt dat over ons? We krijgen een caleidoscopisch beeld van een ‘honds leven’ vol beproevingen, hoop en afhankelijkheid – soms rauw, soms kwetsbaar, soms met galgenhumor. Er zijn verhalende scènes waarin we meeleven met de hoofdfiguur, en er zijn ook tekstflarden die voelbaar maken hoe een vreemdeling tegen de o zo beschaafde westerse samenleving aan kijkt. We volgen zijn tocht, die begint met een gevaarlijke bootreis en eindigt met een heldenstatus. Of toch niet?

‘Poëtisch, verfijnd en fijnzinnig. Klim, glij uit, waad, koorddans… tot je blaft van plezier. Sirius is een leesavontuur van jewelste.’
– Adriaan van Dis

‘Sirius is hondsmooi en waar tegelijk. Een boek dat in verschillende opzichten fabelachtig genoemd mag worden.’
– Ingmar Heytze

---

---

‘Erg mooi van taal, steady in opbouw en samenhang, actueel.’
– Anne Vegter

‘Onweerstaanbaar talent.’
– Thomas Möhlmann

‘Een unieke achtbaan van emoties.’
– Paul de Leeuw

---